Είναι μία ποικιλία χαλκηδόνιου (χαλαζίας- μικροκρυσταλλικά ορυκτά προερχόμενα από τη Χαλκηδόνα της Μικράς Ασίας). Δημιουργείται από διαδοχικά στρώματα χαλκηδόνιου, που το καθένα έχει διαφορετικό χρώμα. Έτσι κάνοντας μία τομή στον αχάτη βλέπουμε τις λεπτές παράλληλες καμπύλες γραμμές των στρωμάτων του χαλκηδόνιου.
Ο αχάτης εκτιμήθηκε ιδιαίτερα ως φυλαχτό στην αρχαιότητα. Λεγόταν οτι έσβηνε τη δίψα και προστατευε από τον πυρετό. Οι Πέρσες μάγοι τον χρησιμοποιούσαν για να αποτρέψουν τις καταιγίδες. Μάλιστα είχε βρεθεί μια συλλόγή 2.000 κουπών από αχάτη του Μιθριδάτη (βασιλιάς του Πόντου). Οι κούπές και τα κύπελλα από αχάτη ήταν πολύ δημοφιλή και εκτιμούσαν το λίθο αυτό στην Βυζαντινή αυτοκρατορία και κατά τη διαρκεια της Αναγέννησης από τους αριστοκράτες της εποχής.
Κατά τον Θεόφραστο, οι Έλληνες έδωσαν το όνομα σ’ αυτό το ορυκτό, από τον ποταμό Αχάτη (σήμερα Drilio) της Σικελίας όπου τον εύρισκαν. Είναι πολύ διαδεδομένο ορυκτό, και το συναντάμε σε όλα σχεδόν τα χρώματα. Συνήθως βρίσκεται σε αδιαφανη μορφή.
Ο Πλίνιος ανέφερε πολλές κατηγορίες αχάτη με διάφορα ονόματα όπως ιασπαχάτης, αιματαχάτης, κηραχάτης, σμαραγδαχάτης, δενδραχάτης και λευκαχάτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου